Η Νεράιδα της Ευτυχίας

Και αποδείχτηκε ότι ήταν επίσης πολύ έξυπνος και δύσκολος αντίπαλος για την Happiness. Επίσης ήταν και πολύ ερωτευμένος και το κίνητρο του γινόταν ισχυρότερο. Μαζί με τους 6 υποψηφίους ακόμα μπήκε σ’έναν κόσμο τρελό και επικίνδυνο, γεμάτο παραισθήσεις που τους μπερδευε και τους αποσυντονιζε.

Οι έξι πρώτοι κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την τρίτη δοκιμασία και έχασαν την Happiness, αλλά βρήκαν την σύντροφο της ζωής τους σε μία από τις έξι αδερφές της. Ήταν η δοκιμασία του πειρασμού όπου οι αδερφές της μεταμορφώνονταν σε Happiness και πήγαιναν να παρασύρουν τον υποψήφιο. Αν ο υποψήφιος δεν τις αναγνώριζε και υπέκυπτε θεωρείτο μοιχεία και δεν γινόταν αποδεκτός. Έτσι έχασαν μια νεράιδα αλλά βρήκαν μία άλλη πιο πρόθυμη.

Ο Theo όμως δεν είχε πέσει στην παγίδα και με την βοήθεια των υπολοίπων είχε περάσει με επιτυχία και έκτη δοκιμασία και του έμενε η τελευταία. Εδώ δεν θα είχε καμία βοήθεια γιατί όποιος τολμούσε να αποκαλύψει το πραγματικό όνομα μιας Νεράιδας χωρίς τη συναίνεση της, ήταν αντιμέτωπος ακόμα και με την ποινή του θανάτου.

Είχε βέβαια το μαντήλι της, αλλά όσο και να το κοιτούσε δεν κατάφερνε να βρει τη λύση. Στην πραγματικότητα το μαντήλι ήταν ένας χάρτης με πολλά ονόματα κι αν έλεγε το λάθος, θα ήταν υποχρεωμένος να εγκαταλείψει και να φύγει. Όσο κρατούσε το μαντήλι όμως, κρατούσε και τη Happiness και ροκανιζε το χρόνο προσπαθώντας να βρει το όνομα.

Δεν ήξερε τι να κάνει πλέον, ήταν σε απόγνωση. Στ’αλήθεια ήθελε σαν τρελός τη Happiness, όμως του είχαν στερέψει οι ιδέες.

Κι όπως καθόταν σκεφτικός και λυπημένος στην όχθη της μαγικής λίμνης που κολυμπούσαν οι Νεράιδες τα βράδια, θυμήθηκε τον, Daniel που του είχε πει ότι θα ακολουθούσε αυτόν που έχει το μαντήλι της. Κι έτσι έβαλε το τελευταίο σχέδιο σε δράση και προσευχήθηκε να έχει επιτυχία.

Οι Νεράιδες όταν ήθελαν να παντρευτούν κάποιον του έδιναν το μαντήλι τους σαν ένδειξη κι αν ανταποκρινόταν ο υποψήφιος τότε του αποκάλυπταν το πραγματικό όνομα τους για να τις ζητήσει σε γάμο απ’τον βασιλιά.

Τώρα όμως Theo είχε το μαντήλι, αλλά δεν γνώριζε το όνομα και επίσης είχε τελεσίγραφο απ’ τον Sky που έληγε στις 12 το βράδυ να πει τότε όνομα και να ζητήσει τη Happiness σε γάμο ή να εγκαταλείψει την προσπάθεια και να φύγει αφού είχε παρέλθει αρκετός χρόνος που είχε στη διάθεσή του.

Έτσι παρουσιάστηκε στις 12 στην αίθουσα του θρόνου και υποκλίθηκε μπροστά στο βασιλικό ζεύγος. Απεύθυνε θερμό χαιρετισμό σε όλους κι ύστερα είπε: “τιμημένοι βασιλείς Sky και Universe, σας είμαι ευγνώμων για την φιλοξενία σας και σας τιμώ. Αγαπώ πολύ την κόρη σας και θέλω να την παντρευτώ. Όμως απετυχα να βρω το όνομα της και για αυτό θα φύγω απόψε κι όλας”. Ο Sky ανταπέδωσε τον χαιρετισμό με ένα νεύμα του κεφαλιού και ενώ όλοι κρατούσαν την ανάσα τους, είπε αργά και νωχελικα: “σε χαιρετιζουμε κι εμείς αξιε άνθρωπε Theo και σ’ευχαριστούμε για την επίσκεψη σου. Μπορείς να παραδώσεις το μαντήλι της κόρης μου και εισα ελεύθερος να φύγεις”.

Ο Theo δεν κινήθηκε καθόλου, μόνο πολύ ήρεμα και αργά είπε: ” λυπάμαι πολύ Βασιλιά μου, αλλα δεν γίνεται να παραδώσω το μαντήλι, γιατί είναι δώρο της κόρης σου και το μόνο που έχω για να την θυμάμαι και να την νοσταλγώ “.

Μια αναστάτωση στην αίθουσα κι ένα βουητό ακούστηκε, αλλά κανείς δεν κινήθηκε και κανείς δεν μίλησε.

Τότε σηκώθηκε η Happiness φανερά εκνευρισμένη και με έντονο ύφος είπε: “δεν σου το χαρισα μου το πήρες με δόλο, μου το εκλεψες…”

Ο Theo άκουσε ότι είπε έχοντας της γυρισμένη την πλάτη κοιτάζοντας τον Sky που κρυφογελουσε στα μάτια. Τότε πήρε θάρρος και γύρισε προς το μέρος της Happiness για να συνεχίσει τον διάλογο που παρακολουθούσαν όλοι με αγωνία.

“Κάνεις λάθος αγαπητή μου. Όταν με έφερες εδώ σου το ζήτησα για να το δω κι εσύ μου το έδωσες πρόθυμα και δεν μου το ζήτησες ποτέ πίσω”.

Η Happiness  ήταν έξαλλη τώρα και ξεσπαθωσε. Πήρε το πιο ειρωνικό της ύφος και του απάντησε: “κάνεις λάθος αγαπητέ μου. Σου το ζήτησα και μου είπες θέλω μόνο να το δω και θα σου το επιστρέψω αργότερα “.

“Ναι αγαπητή μου ” συνέχισε ο Theo με την ίδια ειρωνεία, “έτσι σου είπα, αλλά δεν σου διευκρίνισα πότε είναι το αργότερα κι αφού φτάσαμε ως εδώ κι εσύ δεν μου το ξαναζητησες, θεώρησα ότι μου το χάρισες και κάποια στιγμή θα μου πεις και το όνομα σου αφού γνωρίζεις πολύ καλά ότι θέλω να σε παντρευτώ “.

Η Happiness είχε στριμωχτει άσχημα τώρα, γιατί η αλήθεια ήταν ότι αγαπούσε τον Theo και ήθελε να τον παντρευτεί όμως ήλπιζε ότι θα ανακάλυπτε το όνομα της και θα την έβγαζε απ’τη δύσκολη θέση να του ζητήσει πίσω το μαντήλι της. Τώρα όμως ήταν θυμωμένη γιατί της την έφερε, αλλά είχε θυμώσει πιο πολύ με τον εαυτό της γιατί άφησε τα συναισθήματα της να την παρασύρουν και έδειξε αδυναμία. Και τώρα είχε μια μοναδική ευκαιρία να διορθώσει την κατάσταση αποκαλύπτοντας το πραγματικό της όνομα, αλλά πλέον δεν εμπιστευόταν τον Theo. Κι έτσι το συνέχισε μέχρι τέλους. Πολύ θυμωμένη τώρα απάντησε: ” εννοείται πως δεν σου το χαρισα. Μην παριστάνεις το χαζό. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι το μαντήλι είναι η ταυτότητα μου. Δεν θα σου χάριζα την ταυτότητα μου”.

” Σύμφωνοι. Αλλά επίσης γνωρίζω ότι οι νεράιδες χαρίζουν το μαντήλι τους στον μελλοντικό τους σύζυγο και πίστευα ότι τελικά θα μου πεις το όνομα σου για να σε ζητήσω σε γάμο απ’τον πατέρα σου”.

Το ύφος του Theo ήταν γαλήνιο και τρυφερό αλλά επίσης παρακλητικό και οι έξι συνυποψήφιοι έπιασαν το μήνυμα και άρχισαν όλοι μαζί να κουνάνε τα μαντήλια τω κοριτσιών στον αέρα. Μεγάλη παύση έπεσε που την έσπασε ο Sky. Προσπαθώντας να βρει μια συμβιβαστική λύση και κυρίως να μην θυμώσει περισσότερο την ξεροκεφαλη κόρη του και τα χαλάσει όλα είπε: ” λυπάμαι πολύ αλλά εδώ υπάρχει πρόβλημα κι αν δεν καταφέρουμε να το λύσουμε μεταξύ μας θα πρέπει να αποτανθουμε στο δικαστήριο του Βασιλείου. Μόλις ακούστηκε η λέξη δικαστήριο, ταρακουνηθηκαν όλοι εκτός από την Happiness που παρέμενε άτεγκτη και αγέρωχη στη θέση της.

Τότε σαν από μηχανής Θεός πήρε το λόγο ο Sun και έδωσε τη λύση.

” Μη βιάζεσαι πατέρα” μετά απευθύνθηκε στον Theo: “αγαπητέ φίλε, αγαπάς την αδερφή μου;” “Πολύ”, απάντησε αμέσως ο Theo. “Εσύ Happiness, τον θέλεις για άντρα σου;” Η Happiness το σκέφτηκε για μια στιγμή κι ύστερα είπε: “δεν μπορώ να σου απαντήσω αδερφέ μου. Όπως γνωρίζεις είμαστε ελεύθερη φυλή κι ο αγαπητός φίλος Theo έχει παρουσιάσει σημάδια καταπίεσης στον χαρακτήρα του. Όμως για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου, τον συμπαθώ περισσότερο απ’όλους και πιστεύω ότι μου ταιριάζει καλύτερα “.

Δεν περίμενε άλλη ευκαιρία ο Sun και αμέσως είπε: ” ωραία λοιπόν. Για να μην φτάσουμε στα δικαστήρια με απρόβλεπτες και καταστροφικές συνέπειες για όλους, θα τον ακολουθήσεις και θα τον δοκιμάσεις στο περιθώριο που δίνει ο νόμος του Βασιλείου μας. Ο Sky φοβήθηκε την έκρηξη της Happiness κι αμέσως διέκοψε το γιο του και πήρε το λόγο: ” τρία χρόνια κι έξι μήνες θα ζήσετε μαζί σαν ζευγάρι. Έξι μήνες στον κόσμο των ανθρώπων και έξι εδώ. Και μετά ή θα γίνει ο γάμος ή θα χωρίσετε”.

Όλοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα εκτός απ’την Happiness. Συνοφρυωμενη του έδειξε το δρόμο να προχωρήσει για να τον ακολουθήσει. Βγήκε απ’την αίθουσα του θρόνου χωρίς να πει μια λέξη. Πίσω τους όμως ξεκίνησε το γλέντι.

Happy end? Έτσι νόμιζαν όλοι, αλλά λογάριαζαν χωρίς τον θυμό της Happiness.

Έτσι νόμιζε κι ο Theo ότι κέρδισε, όμως είχε καταφέρει να θυμώσει πολύ τη Happiness κι όταν θυμώνεις μια νεράιδα, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για τις συνέπειες.

Μία που έφτασαν στο σπίτι του και μία που δεν την ξαναείδε, ούτε και την άγγιξε.

Έξι μήνες η Happiness ήταν αόρατη. Έκανε όλες τις δουλειές και του άφηνε πάντα ζεστό φαγητό, όταν γύριζε στο σπίτι αλλά ήταν άφαντη. Ούτε την έβλεπε, ούτε την άκουγε ο Theo, ένιωθε όμως την παρουσία της στο σπίτι και της μιλούσε τρυφερά και γλυκά και την επαινούσε για την μαγειρική και τη νοικοκυροσύνη της, μήπως και την πείσει να εμφανιστεί. Κι εκείνη άκουγε και λαχταρούσε να τον αγκαλιάσει και να τον φιλήσει, αλλά παρέμενε στη θέση της και δεν έκανε την παραμικρή κίνηση να τον πλησιάσει.

Τα ίδια και τους άλλους έξι μήνες στο βασίλειο των ξωτικών. Η Happiness μόνο παρακολουθούσε τον Theo και δεν έδινε κανένα σημάδι ζωής.

Κι έτσι περνούσαν οι μέρες και οι μήνες και πλησίαζε ο καιρός της λήξης της διορίας.

Ο Theo ειχε δοκιμάσει τα πάντα για να την πείσει να εμφανιστεί. Με το καλό, με το άγριο, με κομπλιμέντα, με απειλές…

Τίποτα. Στο τέλος είχε πέσει σε κατάθλιψη κι ούτε έτρωγε, ούτε κοιμόταν, ούτε ερχόταν στο σπίτι. Πήγαινε στη δουλειά και μετά γύριζε στους δρόμους και στα μπαρ και έπινε και ξενυχτουσε και κοιμόταν στα παγκάκια κι από δω κι από κει.

Ώσπου μια μέρα τον πήρε ο ύπνος στο παγκάκι που είχε συναντήσει τον Daniel κι εκεί τον βρήκε ο Daniel και τον ξύπνησε το πρωί.

Οι δυο τους έφαγαν ένα γενναίο πρωινό και αντάλλαξαν τα νέα τους. Κι ο Daniel ήταν πολύ λυπημένος γιατί έχασε ξαφνικά τη happiness και είχε αλλάξει στέκι. Εκείνη την ημέρα όμως κάτι του έλεγε να πάει στο παλιό.

Μόλις άκουσε την ιστορία του Theo, λυπήθηκε που έφτασε τόσου κοντά και δεν τα κατάφερε και θέλησε να τον βοηθήσει.

” Μα γιατί το έκανες αυτό;” του είπε.

“Δεν κλέβεις ποτέ από μια νεράιδα. Οι νεράιδες δεν κάνουν τίποτα χωρίς την θέληση τους κι αυτό είναι εκβιασμός”.

“Την αγαπώ πολύ, δεν θέλω με τίποτα να τη χάσω. Χωρίς εκείνη η ζωή μου είναι μίζερη και δυστυχισμένη. Σε παρακαλώ βοήθησε με, εσύ που την γνωρίζεις καλύτερα. Ίσως να πάμε μαζί στο σπίτι και να της μιλήσεις, εσένα μπορεί να σε ακούσει. Σε εκτιμάει πολύ “. “Λυπάμαι πολύ φίλε μου, αλλά αυτό δεν μπορώ να το κάνω. Επειδή την γνωρίζω σε βεβαιώνω θα κάνει τα πράγματα χειρότερα, γιατί θα φανείς δειλός. Και πίστεψε με η Happiness απεχθάνεται τους δειλούς και τους ψεύτες. Δυστυχώς η μόνη που μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα σου είναι η ίδια. Τώρα πλέον μόνο εκείνη μπορεί να σου αποκαλύψει το πραγματικό της όνομα. Αν θέλεις τη συμβουλή μου, πρέπει να επιστρέψεις το μαντήλι αμέσως και να της μιλήσεις ειλικρινά. Πρέπει να της ζητήσεις συγνώμη γιατί η πράξη σου την προσέβαλλε. Άκουσε με και δεν θα χάσεις “.

Έκατσαν λίγο ακόμα μαζί κι ύστερα ο Theo αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι. Τρεις μέρες έμεναν και φοβόταν τόσο πολύ ότι θα την χάσει. Αν της επέστρεφε το μαντήλι θα την έχανε σίγουρα. Μετά δεν θα τον είχε ανάγκη. Αυτά σκεφτόταν και παρ’ολο που αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι δεν είχε αποφασίσει να επιστρέψει το μαντήλι.

Μόλις μπήκε στο σπίτι, του χτύπησαν τα ρουθούνια οι μυρωδιές απ’το υπέροχο φαγητό και το λαχταριστο γλυκό που είχε φτιάξει η Happiness. Το τραπέζι τον περίμενε στρωμένο και το φαγητό αχνιστο. Δεν άντεξε και κάθησε να απολαύσει το γεύμα του. Όταν τελείωσε τον πήραν τα δάκρυα και σίγουρος ότι η Happiness είχε φύγει πια κι αυτό ήταν το αποχαιρετιστήριο γεύμα, άνοιξε την ψυχή του. “Γιατί αγάπη μου, γιατί έφυγες και μ’αφησες; Δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο σ’ αγαπώ και πόσο μου λείπεις. Η ζωή μου δεν έχει κανένα νόημα χωρίς εσένα. Λυπάμαι τόσο πολύ που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Θέλω να σου επιστρέψω το μαντήλι σου και να σου ζητήσω συγνώμη, αλλά φοβάμαι τόσο πολύ ότι δεν θα με συγχωρήσεις. Δεν θέλω να σε χάσω σ’ αγαπώ με όλη μου την καρδιά”

Τελικά ξέσπασε σε λυγμούς κι όταν έπιασε την πετσέτα που ήταν δίπλα στο πιάτο του να σκουπίσει τα δάκρυα του συνειδητοποίησε ότι κρατούσε το μαντήλι της Happiness. Α, την πονηρή, σκέφτηκε και γέλασε.” Άραγε πόσο καιρό το έχει και με δουλεύει ” και το ξεδίπλωσε να το δει μια τελευταία φορά. Μέσα βρήκε ένα σημείωμα: ” συγχαρητήρια! Κέρδισες!

Μόλις πέρασες την τελευταία δοκιμασία!

Κι εγώ σ’ αγαπώ πολύ! Θα βρίσκομαι στο σπίτι μου για τις ετοιμασίες του γάμου. Τώρα ξέρεις το δρόμο. Σε περιμένω.

Το μαντήλι δεν το χρειάζομαι πλέον είναι δώρο στον μέλλοντα σύζυγό μου.

Με αγάπη Athena”.

“Φυσικά. Πως δεν το σκέφτηκα ο βλάκας…

Είναι τόσο έξυπνη, τόσο χαρισματική, τόσο όμορφη… Ακριβώς σαν την Θεά της

σοφίας “

Άγρια γέλια ευτυχίας τον παρέσυραν στο δρόμο. Ώσπου να φτάσει σκεφτόταν μόνο την όμορφη γυναίκα του. Ναι τα κατάφερε, πέρασε την τελευταία δοκιμασία. Υπέφερε αλλά άξιζε τον κόπο.

Ούτε που το κατάλαβε για πότε έφτασε στο νεραιδοβασιλειο και η υποδοχή ήταν θερμή. Η Νεράιδα της ευτυχίας τον περίμενε στην πύλη στολισμένη και μόλις μπήκε τον αγκάλιασε και τον φίλησε με τόσο πάθος που ενώθηκαν οι ψυχές τους μια και για πάντα. Κι εκείνο το βράδυ έγινε ο γάμος με όλες τις τιμές και τη λαμπρότητα. Όχι ένας, αλλά οχτώ!

Και φωτίστηκε ο “Όλυμπος” και τα δυο Βασίλεια έγιναν ένα κι όλοι έμαθαν τα κατορθώματα των Θεών και των Ανθρώπων ενωμένων και κανένα δικαστήριο ξωτικων ή ανθρώπων δεν μπήκε ποτέ ξανά ανάμεσα στην Αγάπη.

Και όλοι ήταν λαμπεροί κι ευτυχισμένοι και σκορπούσαν την ευτυχία στο διάβα τους.

Happy end τελικά και ζήσαμε όλοι καλά εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

Γιατί όταν παντρεύεται η Ανδρεία με τη Σοφία μόνο αγάπη και θαύματα υπάρχουν!!!