Γράμμα-Συλλαβή-Λέξη. Η δόνηση των πάντων δεν θα άφηνε ανεπηρέαστα τα γράμματα, απ’τα οποία προέρχονται συλλαβές και λέξεις.
Κάθε γράμμα της Ελληνικής αλφαβήτου, (και όχι μόνο) είναι από μόνο του μια οντότητα. Μια τρισυπόστατη οντότητα αφού και γράφεται και διαβάζεται και προφέρεται. Ανάμεσα στις τρεις υποστάσεις που υφίσταται, υπάρχει μια παράξενη εξίσωση, θεϊκή θα έλεγα.
Για παράδειγμα γράφουμε Α και προφέρουμε “άλφα”. Όταν το βλέπουμε μόνο του σε μια πινακίδα ή ένα έμβλημα, δεν το προφέρουμε ποτέ ως “α” , αλλά πάντοτε ως “άλφα”. Στην πραγματικότητα βλέπουμε ένα μόνο γράμμα αλλά γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι έχει και παρέα άλλα δύο διαφορετικά γράμματα της αλφαβήτου και ένα ακόμα κοινό (μόνο το άλφα και το όμικρον περιέχουν και τον εαυτό τους κατά την προφορά). Γιατί συμβαίνει αυτό; Φαίνεται τα γράμματα να είναι “μαγικά όντα”μιας κοινότητας που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους για να αποδώσουν λέξεις με σημασία και νόημα. Εμφανέστατα το κάθε γράμμα από μόνο του είναι και μία λέξη που περιγράφει κάτι.
Όταν βλέπουμε το Α το μυαλό μας πάει κατευθείαν στην αρχή, στο ένα, στο πρώτο στην καλύτερη ποιότητα. Γράφουμε Α’ δημοτικού και διαβάζουμε “πρώτη δημοτικού”.
13 γράμματα της αλφαβήτου περιέχουν το το γράμμα Α κατά την προφορά τους, που σημαίνει ότι οι λέξεις που σχηματίζονται κάπου περιλαμβάνουν μια αρχή που συμβάλλει δημιουργικά.
Μια λέξη με το Β, ας πούμε η βροχή. Σαν ολοκληρωμένη λέξη δεν εμφανίζει πουθενά το Α, όμως αν προφέρουμε ένα ένα τα γράμματα ξεχωριστά θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχει ένα Α μέσα στο Β που αρχίζει η λέξη, όπως αρχίζει και το φαινόμενο της βροχής. Το Β πάλι είναι ένα στιβαρό γράμμα και παραπέμπει σε κάτι βαρύ και άγριο , όπως βαρύ, βάρος, βαρβαρότητα, βία, βροχή, βροντή, βουή κλπ. Και άρα όταν ακούμε μία λέξη από Β υποσυνείδητα προετοιμαζόμαστε για κάτι που θα μας αγχωσει, που πιθανόν θα μας προκαλέσει βάρος κλπ. Κάτι δύσκολο που αρχίζει αλλά που τελειώνει κι όλας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που το “άλφα” ως λέξη αρχίζει με Α και τελειώνει με Α , σαν να μας δηλώνει την ατελευτητη αρχή δηλαδή τον Δημιουργό των πάντων.
Είναι άπειροι οι συνδυασμοί και οι λέξεις που δηλώνουν την δόνηση και την σημασία.
Ένας όμως συνδυασμός που αξίζει να ασχοληθούμε λίγο παραπάνω, είναι οι συλλαβές. Δηλαδή η κατάτμηση μιας λέξης σε δύο ή περισσότερους συνδυασμούς γραμμάτων με την σειρά που προφέρονται σαν ολοκληρωμένη λέξη. Και πάλι έρχεται το ερώτημα, γιατί το κάνουμε αυτό;
Οι πιο συνηθισμένες απαντήσεις είναι για να δώσουμε έμφαση ή για να τονίσουμε και να υπογραμμίσουμε. Όμως απ’όλους τους συνδυασμούς των τμημάτων ( λέξεις που κι αυτές είναι τμήμα μιας πρότασης, φθόγγους, δίφθογγους) μόνο στον συλλαβισμό βάζουμε παύλα ανάμεσα στον συνδυασμό των γραμμάτων.
Μήπως λοιπόν αυτή η μέθοδος θέλει να εστιάσουμε ξεχωριστά στον κάθε συνδυασμό, για να μας δείξει μια προοδευτική πορεία εξέλιξης και ανάπτυξης μιας κατάστασης η ενός πράγματος; Για παράδειγμα αν διαβάσουμε χα μπορεί να εισπράξουμε γέλιο ή ξαφνιασμα ή ειρωνεία. Αν διαβάσουμε χαχαχα όμως θα καταλάβουμε γέλιο και ευφορία κι αν διαβάσουμε χα – χα – χα αναγκαστικά θα κάνουμε μια μικρή παύση ανάμεσα στις συλλαβές λόγω της παυλας που τις χωρίζει, οπότε το πιθανότερο είναι να εισπράξουμε υπεροψία.
Αν τώρα συλλαβισουμε ένα όνομα, οι συλλαβές θα μας δείξουν την εξελικτική πορεία και τα γράμματα τη δόνηση.
Σαν παράδειγμα ας δούμε το όνομα Α – ΓΓΕ – ΛΟΣ (Αγγελική) που είναι μεν ονόματα αλλά επίσης είναι και επιθετικοί προσδιορισμοί.
Λέμε συχνά “είσαι ένας άγγελος” ή “αγγελικη παρουσία” , “αγγελικά πλασμενοι” κλπ. Σύμφωνα λοιπόν και με τις γραφές οι Α – γγελοι (όπου Α εκτός από την αρχή είναι και αϋλο και αόρατο, για αυτό το Α στην γραμματική αναφέρεται και ως “στερητικό” . Κάτι που δεν υπάρχει δηλαδή, η έλλειψη. Και στην προκειμένη περίπτωση η έλλειψη είναι στην ύλη και στην οπτική επαφή), είναι τα πρώτα όντα που δημιουργήθηκαν από την αόρατη αρχή , τον Θεό δηλαδή.
Η δεύτερη συλλαβή (ΓΓΕ) περιλαμβάνει δύο γάμμα κι ένα έψιλον. Το γ συνδέεται με την Γαία αλλά και την γραφή και τον γάμο. Άρα η δεύτερη συλλαβή μας μιλάει για τους Αγγέλους που είναι τα πρώτα όντα της Δημιουργίας από τους οποίους δημιουργήθηκε η γραφή στην Γαία. Μια ένωση πνευματική ένας γάμος μεταξύ ύλης και πνεύματος προοδευτικά από τους Αγγέλους. Στην πραγματικότητα αυτό δεν όντως το “πιστεύω” μας για τους Αγγέλους; Ότι είναι η γέφυρα, η σύνδεση μεταξύ Ουρανού και Γης;
Για να δούμε όμως και την τελευταία συλλαβή που είναι το ΛΟΣ.
Το λάμδα είναι πάντοτε συνδεδεμένο με την λαμπρότητα και το φως (λάμπα, λυχνάρι, λαμπτήρας κλπ) και το Ο με τον Ουρανό, το άπειρο και το κενό και το Σ με την σοφία. Άρα η τελευταία συλλαβή μας λέει για τα σοφά και λαμπερά όντα του Ουρανού όπως εξελίχθηκαν προϊόντος του χρόνου και της λέξης. Κι επειδή μιλάμε για Θεϊκά όντα όσο χρόνο μας παίρνει να συλλαβισουμε τη λέξη τόσο χρόνο παίρνει και η εξέλιξη τους σε λαμπερό φως!
Τελικά η λέξη Άγγελος είναι μια λέξη με υψηλή δόνηση και βαρύνουσα σημασία και καθώς εξελίσσεται, μας αποκαλύπτει αυτήν την σημασία αλλά και τον σκοπό που αρχικα δημιουργηθηκε. Μία λέξη μας λέει μια ολόκληρη ιστορία.Κι όσοι φέρουν αυτές τις λέξεις για ονόματα έχουν υψηλή δόνηση κι είναι συνδεδεμένοι με το Αγγελικό Βασίλειο και την ιστορία του. Βέβαια σημαντικό ρόλο παίζουν και τα επίθετα και πολλές άλλες λέξεις που μας χαρακτηρίζουν σαν ανθρώπινα όντα. Όμως μας δίνουν μια βάση για να ξεκινήσουμε το μαγικό ταξίδι των γραμμάτων και των λέξεων που σχηματίζουμε μ’ αυτά.
Όλα αυτά κρύβονται μέσα στα σύμβολα που ονομάζουμε γράμματα και όλες οι πληροφορίες βρίσκονται κωδικοποιημένες στο DNA μας. Υποσυνείδητα γνωρίζουμε όλες τις ερμηνείες και την ιστορία, όμως για να την αποκαλύψουμε στον συνειδητο μας νου, πρέπει να εστιάσουμε στα γράμματα σαν οντότητες και στις λέξεις ξεχωριστά. Ίσως πρέπει να ξαναγυρίσουμε στο δημοτικό και να συλλαβιζουμε.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρησιμοποιούμε γράμματα, λέξεις και συλλαβές που προέρχονται απ’ το σύμπαν και έχουν δόνηση και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί πώς χρησιμοποιούμε τις λέξεις μας γιατί δονήσεις κάνει και ο σεισμός. Και αλήθεια κάποιες λέξεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας, ακόμα και ασυναίσθητα, έχουν την δύναμη να προκαλέσουν σεισμό στην ζωή μας.
Υπάρχουν και κάποιες άλλες όμως που προκαλούν ειρήνη και ευφορία στην καρδιά και το μυαλό μας και μας οδηγούν στις υψηλότερες δονήσεις, όπως ΑΓΑΠΗ, ΣΟΦΙΑ, ΠΙΣΤΗ και ΕΛΠΙΔΑ.
Κι εγώ εύχομαι αυτές να είναι οι λέξεις που θα μας χαρακτηρίζουν και θα μας συντροφεύουν στην ζωή μας κι ας μην είναι το προσωπικό μας όνομα, που μας έδωσε η νονά μας. Εμείς πάλι θα δονουμαστε μαζί τους.
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΦΩΣ ΑΠ’ ΤΟ ΑΓΓΕΛΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ!
